 |
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
ISSEGEAC & OMGEVING: Boisse - Monmarves - Plaisance - Bardou - Conne de Labarde - Bouniagues - Faurilles - Faux - Monmadales - Monsaguel - Montaut - Saint Aubin de Lanquais - Saint Cernin de Labarde - Saint Léon d'Issigeac - Saint Perdoux - Sainte RadegondeIssigeac is een mooi ommuurd middeleeuws stadje, waarvan de kern dateert uit de 13e eeuw. In de directe omgeving van Issegeac vindt men echter nog veel oudere resten: Issigeac kent namelijk het grootste aantal megalitische monumenten (bouwwerken met grote stenen, zoals hunebedden, stonehenge) van de Dordogne
En de plattegrond van de stad uit die tijd ziet u eigenlijk nu liggen. Natuurlijk veranderde in de loop der tijden een en ander maar magere economische tijden zorgden voor nu een nu, goed geconserveerd middeleeuws stadje. Talrijke bezoekers komen ieder jaar genieten van het romantisch provinciaalse staddorp Issegeac. Bezienswaardig zijn het kasteel van de bisschop van Sarlat, de kerk van St Felicien en de oude huisjes en de pleintjes. Vanaf april vinden er tal van festiviteiten zoals bijvoorbeeld een grote beurs van manden en tassen, brocante en antiek
Ooit sprak men van deze plaats als Buxus, struikgewas. En in het struikgewas vond men ooit een hunebed. Niet ver daar vandaan en niet veel later vond men ook nog een schat, bestaand uit Romeinse munten en een evenoude sabel. Dat bracht in 1912 de eigenaar van de grond het idee, dat er onder het hunebed wellicht nog meer lag verborgen: hij blies de dolmen op met dynamiet. Eronder werd niets gevonden.
Dorpje waar niet veel te beleven is. Voor activiteiten en diensten gaat men vanuit Monmarves naar Issegeaac. U vindt hier wat gites en bed & breakfastgelegenheden Plaisance bestaat uit drie kernen Flagueyrat, Eyrenville en Mandacou.. Ieder voorzien van een oude kerk. Men leeft hier van de landbouw: naast de wijn is dat vooral veeteelt van varkens en ganzen. Industriële activiteit is de steenhouwerij (carriere). Verder Op de heuvel van Bardou vinden we de bourg en de Romaanse kerk van Bardou. De inwoners van het dorp zaaien en oogsten voornamelijk graan. Het kasteel van het dorp dateert uit de 14e eeuw en vinden we halverwege de heuvel. De oude huizen van het dorp worden goed verzorgd door de inwoners die er plezier in hebben van hun dorp een village fleurie te maken.
Dit dorpje dankt haar naam aan de rivier de Conne die over het landgoed bij het kasteel van Labarde stroomt. De kalkstenen ondergrond voedt hier de druivenranken die hun bijdrage leveren aan de Bergeracwijnen. Ooit werden hier veel stenen gezaagd, maar de talloze carrières van weleeer zijn inmiddels uitgeput. Van verre kunt u het romaanse dorpskerkje zien, een herkenningspunt voor de vlakte eromheen. Naast het kerkje zijn er maar liefst 9 water en wasplaatsen uit vervlogen tijden te zien die door het riviertje de Conne van water worden voorzien, voordat de Conne zich in de Dordogne stort. U hier bij 4 gites overnachten. Bouniagues is een leuke bourg met een geinig kerkje en een klooster en oude wasplaats als echte monumenten. Vanuit het dorp loopt een 6 kilometer lange wandelroute langs de meest bezienswaardige plekken van deze gemeente. Naast de boerenmarkt op vrijdag gebeurt hier niet veel spannends, maar ja het dynamische Bergerac ligt ook vlakbij…. FAURILLES Een kerk, een gemeentehuis, een gite en een begraafplaats… meer is het niet. Al in de Romeinse tijd moet het hier duk geweest zijn, tal van gehuchten in de huidige tijd vinden hun oorsprong in de Romeinse villa’s. : La Genèbre, La Barbe, La Robertie, La Jasse etc. De middeleeuwen hebben niet zo goed overwinterd: de oude kerk stortte in en is aan het einde van de 19e eeuw in byzantijnse stijl weer opgebouwd: verfrissend, zo tussen alle romaanse bouwwerken. Niet veel bijzonders te melden over dit dorpje. Ligt te midden van akkerbouwgrond op een vlakte. Het gebouw is niet te bezichtigen, maar geeft van buiten een aardige indruk van hoe een boerderij kon groeien tot kasteel: dit gebouw is tussen oorsprong en einde ergens in het midden blijven steken. Aardig in dit dorp is ook nog de duiventil, langs de kant van de weg. De laatste zondag in augustus is het hier feest. Klein dorpje langs de kant van de weg. Geen noemenswaardigheden. Ook in dit kleine dorp bij Bergerac regeert de rust van de regelmaat en de seizoenen. U kunt er fijn wandelen tussen de druivenstokken en perigordijnse huizen. En natuurlijk de wijn proeven. Het kruispunt van twee wegen is een fijne plek om een dorp te stichten. Zo ook hier. Geen grootse zaken in dit wijndorp. St Perdoux aan de N21 is een klein dorpje waar men leeft van de wijnbouw. U kunt eens gaan kijken of een wijnboer een interessante aanbieding heeft… Een lap grond met een kerk. Geen échte gemeente.
|
|
||||||||||||||
|
|||||||||||||||
In de 4e eeuw was Issigeac een romeinse villa (da’s wat anders dan onze hedendaagse villa. Een herenhuis met aanbouw, te vergelijken met een gehucht in de middeleeuwen. In 1994 kwam een deel van deze villa bij opgravingen weer naar boven. Daarop werden in de navolgende eeuwen andere bouwwerken geplaatst. Zo verrees hier een merovingische dodenstad, die ook in verval raakt. Op al dit puin ontstaat in 1008 Issigeac rond de kerk gewijd aan Saint Martin. 
Gelukkig vinden we in het westen van de gemeente, dichtbij de bron van Rozière, nog altijd een menhir: Leuk voor hen die asterix en obelix lezen. Zoals het verhaal van het ontplofte hunbed doet vermoeden, is er niet veel ouds bewaard gebleven in deze streek: ook van het middeleeuwse kasteel is niet veel over gebleven. De mooiste locatie, twee molens op een 200 meter hoge heuvel is niet toegankelijk voor het publiek. 
